In Mackay stoppen we om even boodschappen te doen. Tom ziet een plaatsje onder een overhanging (in canvas) die heel wat schaduw biedt. We kunnen echter niet uit de auto wegens te nauw, omwille van de geparkeerde wagens links en rechts. We moesten ons dus verzetten, maar Tom was vergeten dat we een wagen hebben met 2,8 meter hoogte en reed licht naar voor. Luid gekraak, want we reden tegen een metalen overhanging... Resultaat was een camper met enkele serieuze schrammen en scheuren in het dak en Tom die zich slecht voelde. De schade viel mee. Na een telefoon met de verhuurfirma kregen we de raad duct tape te kopen en MacGyver-gewijs de lichte scheuren te overplakken en onze reis verder te zetten. Dat hebben we dan gedaan, grappen makend over hetgeen gebeurd was, om ons toch maar beter te voelen.
Gerben merkte van het gebeurde helemaal niets en was als altijd opgewekt in de wagen.
Onder de baan kom je hier heel wat fruitstallen tegen, waar fruit verkocht wordt dat rechtstreeks van de producent komt. We zijn dan eens gestopt. Tom kwam terug met aardbeien, bananen en een ananas aan een fractie van de prijs die we in de Woolsworth zouden moeten betaald hebben. Het dorpje, als het al die naam waard was, bestond uit vier huizen, waarvan er drie handelszaken waren: een slager, een kruidenier en een bakker, ...
We profiteerden van de pauze om onze kleine jongen wat extra te verwennen.
Na een voor de rest rustige rit kwamen we aan in Airlie Beach, aan de Whitsunday Coast. Deze regio wordt vooral gekenmerkt door zijn vele eilanden. Langs de kant van de weg kwamen we ook veel foto's tegen van parelwitte stranden. Toen we dan de eerste blik op het water van Airlie Beach konden werpen, waren onze verwachtingen hoog gespannen. Dat bleek tegen te vallen, want Airlie Beach is dan wel een dorp aan de oceaan, maar zandstranden heb je er niet.
Hier was het trouwens eb, waardoor de stranden er nog onaantrekkelijk uitzagen.
En deze waarschuwing voor stingers maakt het helemaal af. Vanaf november beginnen de kwallen terug op te komen en vooral de Irukandji is heel gevaarlijk. Slechts enkele millimeters groot, maar levensgevaarlijk. Zeker naar het noorden toe nemen de gevaarlijke omstandigheden toe: krokodillen, slangen, padden, kwallen, haaien, ... In Cairns hebben ze dat zelfs allemaal tegelijk! Maar als je niets raars doet, zou dat geen probleem mogen zijn, zeggen heel wat Australiërs.
We camperen deze nacht op een Big 4 net buiten Airlie. Die staat ons echter niet echt aan en we beslissen dan ook om de volgende dag te gaan verkassen naar de andere Big 4, nadat we daar al eens op verkenning zijn geweest!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten